Η μέθοδος MDM αποτελεί μια καινούρια, ιατρική, μη φαρμακευτική εφαρμοζόμενη θεραπεία.
Η λειτουργία της βασίζεται στη διοχέτευση μιας πλήρως ακίνδυνης ποσότητας ηλεκτρικού ρεύματος στον εγκέφαλο, με την οποία επιτυγχάνεται επιλεκτική ενεργοποίηση των βασικών ρυθμιστικών συστημάτων του οργανισμού. Η ηλεκτρική διέγερση στα σημαντικότερα κέντρα ρύθμισης διαφόρων φυσιολογικών λειτουργιών του οργανισμού οδηγεί στην είσοδο βιολογικά ενεργών ουσιών στο κυκλοφορικό σύστημα. Αυτές περιορίζουν την αντίδραση στρες και αυξάνουν την προσαρμογή του οργανισμού σε ποικίλες καταστάσεις.
Είναι γνωστό ότι η απάντηση του ανθρώπινου οργανισμού σε καταστάσεις στρες (ψυχικές και φυσικές υπερφορτίσεις, τοξικές ή οικολογικές επιδράσεις, οξείες και χρόνιες παθήσεις) εξαρτάται από την λεγόμενη ποιότητα της «ικανότητας προσαρμογής» (Adaptation Syndrome). Όταν υπάρχουν αποθέματα στο “σύστημα προσαρμογής” υπάρχει και υψηλή “ετοιμότητα προσαρμογής” του οργανισμού, που του επιτρέπει να ξεπεράσει τα επιβαρυντικά ερεθίσματα. Σε περίπτωση ανεπαρκούς λειτουργίας του συστήματος προσαρμογής ο οργανισμός δύσκολα τα βγάζει πέρα, έστω και με μικρές επιβαρύνσεις.
Η ποιότητα σχηματισμού άμεσης και μακροχρόνιας προσαρμογής εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη σωστή λειτουργία των νευροενδοκρινικών συστημάτων που βρίσκονται στον διεγκέφαλο. Το βασικότερο από αυτά είναι το οπιοειδές σύστημα που εκκρίνει πάνω από 40 νευροορμόνες. Η κύρια λειτουργία αυτού του συστήματος είναι η προστασία από βλαβερές ουσίες που παράγονται κατά την αντίδραση στρες, η αναλγητική δράση και η εξισορρόπηση των λειτουργιών των διαφόρων οργάνων και ιστών του οργανισμού.
Το δεύτερο σύστημα που ορίζει την απάντηση προσαρμογής είναι η υπόφυση και ο υποθάλαμος, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη προσαρμογή της λειτουργίας των ενδοκρινών αδένων όπως επίσης και την αλλαγή του μεταβολισμού ανάλογα με τις υποκείμενες αλλαγές της κατάστασης του οργανισμού.
Η λειτουργία των κεντρικών ρυθμιστικών συστημάτων αλλάζει από τα πρώτα λεπτά μετά την επίδραση του στρες. Πρέπει να σημειωθεί ότι λόγω του χρόνιου στρες και τη δυσμενούς οικολογικής κατάστασης που συνοδεύουν τον σύγχρονο πολιτισμό, στο 80% του ενεργού πληθυσμού η απόδοση των νευροενδοκρινικών συστημάτων είναι μειωμένη κατά 10 έως και 30% από το επιθυμητό επίπεδο. Περίπου το 95% των ανθρώπων πάνω από 60 ετών έχουν αντίστοιχη μείωση κατά 30 με 50%. Μάλιστα, αυτή είναι και η κύρια αιτία της δημιουργίας στην ιατρική της κατεύθυνσης που λέγεται “γεροντολογία”. Παρ' όλα αυτά ο εγκέφαλος συνεχίζει να κατέχει αποθέματα τα οποία επιτρέπουν να επανέλθει η λειτουργία των νευροενδοκρινικών συστημάτων πολύ κοντά στα επιθυμητά επίπεδα και μάλιστα για αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα.
Βάσει των προηγούμενων, είναι απόλυτα κατανοητό ότι μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μέσα που έχουν την ικανότητα γρήγορα και αποτελεσματικά να εξουδετερώνουν την αρνητική επίδραση του στρες και να δραστηριοποιούν τη διαδικασία προσαρμογής.
Από τις λίγες θεραπευτικές μεθόδους που ρυθμίζουν τη λειτουργία των νευροενδοκρινολογικών κέντρων, εξουδετερώνουν τις αρνητικές επιδράσεις του στρες και δραστηριοποιούν το σύστημα προσαρμογής του οργανισμού είναι η μέθοδος μεσοδιεγκεφαλικής ρύθμισης (MDM).
Σχήμα 1: Stress and Adaptation “Mediators” in an acute disease (generalized)
 |
| 6η ώρα 1η ημέρα 2η ημέρα 3η μέρα 5η μέρα ασθένειας 10η ημέρα |
Υπόμνημα
1. Cortisol 4. Insulin
1. Cortisol 4. Insulin
2. Free Radicals 5. Beta-Endorphin
3. Somatotrophin 6. Immune system status
Σχήμα 2: Stress and Adaptation “Mediators” in an acute disease during MDM treatment
 |
| 6η ώρα 1η ημέρα 2η ημέρα 3η μέρα 5η μέρα ασθένειας 10η ημέρα |
Στο σχήμα 1 βλέπουμε την αλλαγή των βιοχημικών παραμέτρων που χαρακτηρίζουν την εκδήλωση αντίδρασης στρες και της προσαρμοσμένης απάντησης του οργανισμού ενός ασθενούς με οξεία πάθηση/εις (έμφραγμα μυοκαρδίου, βαριά εγκαύματα, περιτονίτιδα). Όμως έχει διαπιστωθεί ότι παρόμοιες αλλαγές παραμέτρων εκδηλώνονται πανομοιότυπα σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις του οργανισμού, όπως επίσης και σε φυσιολογικά άτομα που υπέστησαν φυσική ή ψυχική επιβάρυνση, στους αθλητές έπειτα από υπερπροσπάθειες κτλ. Βλέπουμε ότι ήδη τις πρώτες ώρες μετά την επίδραση του στρες στον οργανισμό (ασθένεια, ψυχική και φυσική υπερφόρτιση κτλ.) αυξάνονται στο περιφερειακό αίμα οι δείκτες που είναι ενδεικτικοί του στρες (ελεύθερες ρίζες, κορτιζόλη). Επίσης αυξάνονται τα οπιούχα πεπτίδια (β-ενδορφίνη), γεγονός που χαρακτηρίζει την αντίδραση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού. Όμως το επίπεδο της β-ενδορφίνης, όπως και οι παράμετροι που χαρακτηρίζουν την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος γρήγορα πέφτουν και η αποκατάστασή τους γίνεται αργά, φτάνοντας σε φυσιολογικό επίπεδο περίπου μετά από δέκα 24ωρα. Παράλληλα, αυξάνεται η συγκέντρωση της σωματοτρόπου ορμόνης και της ινσουλίνης, που είναι οι πιο δυνατοί διεγέρτες της πρωτεϊνικής σύνθεσης.
Με την επίδραση της MDM θεραπείας (σχήμα 2) που ξεκινάει από την πρώτη μέρα και πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια 10 ημερών βλέπουμε σημαντικές αλλαγές στις παραμέτρους που χαρακτηρίζουν την αντίδραση στρες και το σύστημα προσαρμογής. Βλέπουμε ότι αμέσως μετά το ξεκίνημα της MDM θεραπείας ελαττώνεται η συγκέντρωση στο περιφερειακό αίμα των ελεύθερων ριζών (αντιοξειδωτική δράση), όπως επίσης και της κορτιζόλης. Αυτό επιβεβαιώνει την antistress επίδραση της MDM θεραπείας. Παράλληλα, παρατηρείται αύξηση της συγκέντρωσης σωματοτρόπου ορμόνης και ινσουλίνης, που έχουν εντονότατη αναβολική δράση στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.
Επίσης, βλέπουμε πολύ γρήγορη αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας των δεικτών του ανοσοποιητικού συστήματος και των οπιούχων πεπτιδίων (β-ενδορφίνη).
Όπως φαίνεται, υπό την επίδραση του MDM εμφανίζονται γενικές αλλαγές στην λειτουργία των νευροενδοκρινικών συστημάτων που οδηγούν στην ενεργοποίηση αρκετά μιας σταθερής και μακροχρόνιας προσαρμογής ταυτόχρονα με το antistress αποτέλεσμα. Η δραστηριοποίηση του εγκεφάλου οδηγεί στη βελτίωση της κυκλοφορικής διαδικασίας, του μεταβολισμού, στην εξομάλυνση της αντίδρασης στρες και στη βελτίωση της αντίστροφης σχέσης ανάμεσα στα όργανα, τα συστήματα και τους κεντρικούς μηχανισμούς ρύθμισης.
Σε πρακτικό επίπεδο, το αποτέλεσμα είναι ο οργανισμός να ξεπερνά πολύ καλύτερα εσωτερικές και εξωτερικές υπερφορτίσεις. Κάτι που αφορά ιδιαίτερα τους αθλητές είναι ότι βελτιώνεται η απόκτηση εμπειρίας κατά τις σωματικές και πνευματικές εργασίες. Στις προπονήσεις ελαττώνονται οι δαπάνες ενέργειας και επιταχύνονται οι διαδικασίες αποκατάστασης ψυχοσωματικών λειτουργιών του οργανισμού μετά από κόπωση ή υπερπροσπάθειες. Επίσης, η MDM θεραπεία συμβάλλει στη γρήγορη αποκατάσταση μετά από τραυματισμούς. Όλα τα αναφερόμενα συμβάλλουν στην αύξηση της ποιότητας και της αποδοτικότητας της προπόνησης.
Γενικότερα, η εφαρμογή της θεραπείας MDM είναι ευρεία. Για να δοθεί μια εικόνα αυτού παραθέτουμε μερικά θέματα ομιλιών σχετιζόμενα με τη θεραπεία, που παρουσιάστηκαν σε συνέδρια MDM στο Ulyanovsk, στην Πράγα και στο Bahrein.
Alyoshin Aleksandr, Νευρολόγος: “Ο μηχανισμός επίδρασης και η παθοφυσιολογία της Μεσοδιεγκεφαλικής ρύθμισης”
Shestopalov Aleksandr, Καθηγητής - Αναισθησιολόγος: “Η χρήση της Μεσοδιεγκεφαλικής Ρύθμισης στη χειρουργική”
Tevlin Konstantin, Ουρολόγος: “Μέσοδιεγκεφαλική Ρύθμιση στη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας και της χρόνιας προστατίτιδας.
Pavlov Vladimir, Καθηγητής - Καρδιολόγος: “Μεσοδιεγκεφαλική Ρύθμιση στη θεραπεία του οξέους εμφράγματος του μυοκαρδίου και η επίδρασή της στην ποιότητα ζωής των ασθενών.
Zdenek Zadαk, Καθηγητής - Ενδοκρινολόγος: “Μεσοδιεγκεφαλική Ρύθμιση στη θεραπεία των επιπλοκών σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Ευρωπαϊκή πείρα.”
Barsukov Yuri, Καθηγητής – Χειρουργός Ογκολόγος: “Αποκατάσταση των λειτουργιών των οργάνων της κάτω κοιλίας ύστερα από ογκοπρωκτολογικές επεμβάσεις με τη μέθοδο MDM.”
Garkin German, Παθολόγος: “Θεραπείες MDM σε εξωτερικά ιατρεία”.
Baydin Sergei, Καθηγητής - Παιδίατρος: “Η χρήση Μεσοδιεγκεφαλικής Ρύθμισης στην Παιδοιατρική”.
Χιονίδης Αλέξανδρος, Χειρουργός: “Η χρήση MDM στον αθλητισμό: Εμπειρία και πρακτική”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου